کد مطلب:3624 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:10

گنجینه پرسمان » اجتماعي و فرهنگي

فردي را ميشناسم كه زناو استمنأ انجام ميدهد، با اين حال وقتي در ملأ عام گناهي را ميبيند ناراحت ميشود و امر به معروف و نهي ازمنكر ميكند! آيا اين فرد ديوانه است يا بر اثر چيز ديگري است؟

انسان موجودي است كه سرشت و فطرت پاكي دارد چنان كه خداوند متعال ميفرمايد: لَقَدْ خَلَقْنَا الاْ ?ًِنسَـَنَ فِيَّ أَحْسَنِ تَقْوِيمٍ ;(تين،4) كه ما انسان را در بهترين صورت و نظام آفريدهايم.

بنابراين، انسان از آن جا كه معروفها و كارهاي نيك خوب و پسنديده هستند و عقل و عاقلان نيز با چنين كارهايي موافقند و خوبي آنها را درك ميكنند، چون انسان به دنبال سعادت و كمالطلبي است و به طور طبيعي كارهايي كه باعث كمال و سعادت شود را دوست دارد و هر عمل و گناهي كه موجب بازداشتن او از رسيدن به سعادت و كمال ميشود بيزار ميباشد. به همين دليل انسان گرچه خودش مرتكب گناه و معصيت ميشود، ولي وقتي به سرشت و فطرت پاك خود رجوع ميكند، گناه و منكرات را دوست ندارد.(ر.ك: اخلاق در قرآن، آيت اللّه مصباح يزدي، ج 1، ص 54ـ55، مؤسسة آموزشي و پژوهشي امام خميني;.)

افزون بر آن چه گذشت قرآن كريم ميفرمايد: يَـََّأَيُّهَا الَّذِينَ ءَامَنُواْ اجْتَنِبُواْ كَثِيرًا مِّنَ الظَّنِّ إِنَّ بَعْضَ الظَّنِّ إِثْمٌ وَ لاَتَجَسَّسُوا...;(حجرات،12) اي كساني كه ايمان آوردهايد! از بسياري از گمانها بپرهيزيد، چرا كه بعضي از گمانها گناه است ]در كار ديگران[ تجسس نكنيد...

بنابراين، در امور شخصي افراد نبايد تجسس و گمان بد برد و فاش كردن گناهان يك مسلمان اشاعة فحشأ و ممنوع ميباشد.(براي آگاهي بيشتر ر.ك: تفسير نمونه، آيت اللّه مكارم شيرازي و ديگران، ج 22، ص 177ـ195، دارالكتب الاسلامية، تهران.)